دستورالعمل استفاده از استاتین برای اولین بار برای افرادی که حملات قلبی داشته اند تجویز می شود و به طور مداوم به روز می شود و تعداد گروه هایی از افرادی که می توانند از مصرف این دارو بهره مند شوند را افزایش می دهد.
استاتین ها دارویی ارزان و با مشخصات ایمنی هستند که می توانند با کاهش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) که به عنوان کلسترول بد در خون نیز شناخته می شود، خطر مرگ ناشی از حوادث قلبی عروقی را کاهش دهند.
دستورالعمل استفاده از استاتین برای اولین بار برای افرادی که حملات قلبی داشته اند تجویز می شود و به طور مداوم به روز می شود و تعداد گروه هایی از افرادی که می توانند از مصرف این دارو بهره مند شوند را افزایش می دهد.
یک آزمایش اخیر نشان داد که همه افراد مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) بالای 40 سال می توانند از مصرف استاتین سود ببرند. اکنون، یک کارآزمایی نشان داده است که افراد مسن مبتلا به بیماری مزمن کلیوی نیز می توانند از مزایای آن بهره مند شوند.
یک استاتین بیشترین داروی تجویز شده در ایالات متحده در سال 2020 بود، و دستورالعمل ها به طور مداوم در حال به روز رسانی هستند و توصیه به گسترش استفاده از این نوع دارو می کنند.
استاتین ها که در ابتدا در اواخر دهه 1980 برای افرادی که دچار حمله قلبی شده بودند برای جلوگیری از بروز حمله دیگری تجویز می شد، راهی برای کاهش سطح کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) که به کلسترول "بد" نیز شناخته می شود، ارائه کرد. این کار از سخت شدن و باریک شدن رگ ها که می تواند منجر به فشار خون بالا شود، جلوگیری می کند.
پیش از این، تنها مداخلاتی که برای افراد در معرض خطر بیشتر بیماری قلبی در دسترس بود، مداخلات سبک زندگی، مانند رژیم غذایی و ورزش بود. با این حال، از آن زمان، تحقیقات نشان داده است که استاتین ها از بسیاری از مداخلات سبک زندگی در کاهش کلسترول LDL موثرتر هستند.
تاثیر استاتین ها بر کلسترول و سلامتی
حداکثر دوز بی خطر برخی از استاتین ها می تواند سطح کلسترول LDL را تا 55% به تنهایی کاهش دهد و به طور بالقوه در ارتباط با سایر داروها بیشتر می شود.
درک نقش کلسترول در سلامتی آنقدر حیاتی است که جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی در سال 1985 به طور مشترک به مایکل براون و جوزف گلدشتاین "به دلیل اکتشافات آنها در مورد تنظیم متابولیسم کلسترول" اهدا شد.
مطالعه‌ای که در سال 2002 در The Lancet منتشر شد، نشان داد افرادی که در معرض خطر بالای بیماری‌های قلبی عروقی بودند، با مصرف روزانه 40 میلی‌گرم سیمواستاتین، خطر حمله قلبی و سکته مغزی در طی 5 سال تا 25 درصد کاهش یافت.
از زمان معرفی استاتین ها در اواخر دهه 1980، استفاده از آنها گسترش یافته است تا افراد بیشتری را در 10 سال آینده در معرض خطر بیماری های قلبی عروقی یا حوادث قلبی عروقی بزرگ قرار دهند.
اخیراً، کارآزمایی REPRIEVE نتایج خود را در مورد تأثیر استاتین ها در افراد مبتلا به HIV گزارش کرده است. نتایج منتشر شده در The Lancet نشان می دهد که استاتین پیتاواستاتین خطر بروز حوادث قلبی عروقی را تا 35 درصد در افراد مبتلا به HIV کاهش می دهد.
کمپین‌ها اکنون خواستار به‌روزرسانی دستورالعمل‌ها هستند تا به همه افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی بالای 40 سال باید استاتین ارائه شود.
آیا استاتین ها می توانند به بیماری کلیوی کمک کنند؟
اکنون، یک مطالعه منتشر شده در منبع معتبر شبکه JAMA نشان داده است که افراد مسن، عمدتاً مردان، مبتلا به بیماری مزمن کلیوی می توانند از مصرف استاتین ها سود ببرند.
داده‌های مربوط به جانبازان بالای 65 سال از ایالات متحده از امور کهنه سربازان، Medicaid و Medicare جمع‌آوری شد، با تمرکز بر روی افراد مبتلا به بیماری کلیوی مزمن متوسط، مراحل 3 یا 4. گروه مورد مطالعه 99% مرد بودند و میانگین سنی آنها 76.9 سال بود که تشخیص بیماری مزمن کلیه را دریافت کردند.
محققان داده‌های 17609 جانباز را تجزیه و تحلیل کردند و 14685 فرد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی را شناسایی کردند که استاتین مصرف نمی‌کردند و 2924 فرد مبتلا به بیماری کلیوی که استاتین دریافت کردند. همه این شرکت کنندگان به مدت 3.6 سال پیگیری شدند.
نتایج نشان داد که مصرف استاتین ها مرگ و میر کلی در جانبازان مبتلا به بیماری مزمن کلیوی را تا 9 درصد کاهش داد.
در حالی که کاهش تعداد عوارض جانبی عمده قلبی عروقی در بین گروهی که استاتین مصرف می کردند نیز مشاهده شد، این تفاوت معنی دار نبود.
چگونه استاتین ها می توانند خطر مرگ در بیماری کلیوی را کاهش دهند؟
نویسندگان مطالعه در مورد مکانیسم این یافته ها در مقاله خود حدس و گمان نمی زنند، اما آنها خواستار یک کارآزمایی کنترل تصادفی برای بررسی بیشتر این کشف شدند. این امکان جمع‌آوری داده‌ها در مورد عوارض جانبی و آسیب‌های ناشی از دارو را فراهم می‌کند، زیرا اینها در این تجزیه و تحلیل نبودند.
